Helaas kom ik er vaak jaren later achter dat mijn idee inderdaad een goed idee was, omdat iemand anders er ook mee kwam en er wel iets mee gedaan heeft.
Het blijkt in de praktijk niet zo eenvoudig om vanuit een idee verder te komen. Een voorbeeld hiervan is mijn idee om het file probleem op te lossen door middel van een soort rail systeem. Het principe is niet zo complex, zoals vaak met een idee is het dat je er maar op moet komen, iedereen kan het bedenken (al gebeurt dat dan niet).
Het idee achter het Rail Systeem is dat er modules aan een rail hangen die met hoge snelheid van A naar B getransporteerd worden. Een personenauto zou in zo’n module kunnen rijden via een oprit, de module wordt aangehaakt aan een soort trein van modules en met hoge snelheid (ik denk aan 300 km/u) naar de bestemming gestuurd. Daar aangekomen ga je via de afrit weer de weg op.
Het voordeel van een dergelijk systeem is dat met zelfs één traject je al direct de voordelen ziet.
Stel dat het traject van Eindhoven naar Amsterdam zou gaan, dat is 125 kilometer en normaal gesproken 1 uur en 40 minuten, dan ben je dan er met 300 km/u binnen de 30 minuten. Een tijdwinst van meer dan 1 uur daar willen mensen wel voor betalen, verwacht ik.
Het is niet alleen sneller, maar ook potentieel veiliger, vriendelijker voor het milieu en het ontlast de snelwegen en vermindert de files. Ik zou de rails in eerste instantie aanleggen boven de middenberm van de snelwegen.
Het systeem vergt geen aanpassing van auto’s en is naast het bestaande wegennet te gebruiken.
Ik heb een kort onderzoek gedaan naar de benodigde techniek en die is voorhanden.
Nog veel interessanter is dat het systeem gemakkelijk uit te breiden is. Meer trajecten die het mogelijk maken om binnen Nederland overal veel sneller te kunnen komen. En modules die containers kunnen vervoeren waardoor ook het vracht vervoer efficiënter wordt. Op deze manier uitbreidbaar is ook betaalbaar. Je kunt denken aan speciale modules die in plaats van auto’s worden gemaakt en alleen nog (automatisch en electrisch) naar een oprit hoeven rijden, van waar ze dan razendsnel en comfortabel vervoerd worden.
Ik zie een netwerk van auto- en vrachtmodules, een soort fysieke Internet infrastructuur. Daarmee komt het dan weer in de richting van mijn eigen expertise. Een soort hoofd verbinding zoals SURFnet dat heeft, een driehoek over Nederland, hoge snelheid transport van packets. En dan daarop aangesloten lagere bandbreedte verbindingen voor specifiekere bestemmingen. Met schakelpunten die razendsnel de modules kunnen aan- en afkoppelen van de strengen/treintjes waarin ze op dat moment zitten of moeten ingevoegd worden.
Je hebt een idee, maar wat nu? In bovenstaand geval heb ik een brief geschreven naar de Minister van Verkeer en Waterstaat. Die antwoordde dat het hem een goed idee leek en dat ik maar zelf een bedrijf moest zien te interesseren ervoor. Het Ministerie was niet van plan er iets mee te doen.
In de loop der jaren heb ik geleerd dat een goed idee op zich niets waard is. Het is niet voldoende om ergens op te komen en zelfs niet goed genoeg als je het in detail uitwerkt.
In de eerste stap op weg van een idee naar een praktische toepassing zitten twee basis acties die nodig zijn: een Prototype maken en een Business Case schrijven. Het Prototype is nodig om aan te kunnen tonen (aan wie dat wil zien) dat je idee ook echt werkt. De Business Case is nodig om aan te tonen dat er nagedacht is over een doelgroep en de kosten versus de opbrengsten.
Een Prototype kun je op veel manieren realiseren. In de laatste fase heb je een model op werkelijke schaal, wat in het geval van het Internet voor Auto’s wat lastig is. Maar een Prototype is alleen bedoeld om aan te tonen wat je bedoelt. Een schaalmodel had gekund, of filmpjes, berekeningen, schema’s en dergelijke zaken. Stapsgewijs van en schaalmodel naar een echt werkend prototype, zoals ze bijvoorbeeld met vliegtuig ontwikkeling doen. Met een prototype van een idee kun je ook meedoen aan prijsvragen, je aanmelden voor Talent Awards en als je wint (zelfs als je niet wint trouwens), dan weten meer mensen van je idee.
Een Business Case volgt een bepaald format. Daarvoor zijn hulpmiddelen als websites, documenten en cursussen. Belangrijk is dat je weet (of uitzoekt) wie je doelgroep is. Wat is het voordeel voor deze doelgroep, wat is het kosten- en batenplaatje hierbij. Een zogenaamd CANVAS model zou je hiervoor kunnen invullen dan. Het voordeel van een Business Case hebben is dat het bedrijfsleven hiermee werkt. Als je een bedrijf geïnteresseerd krijgt voor je idee dan heb je een belangrijke stap gemaakt richting praktische realisatie.
De volgende stap is de meest lastige. Want het kost geld en inspanning om van een prototype naar een productie model van je idee te komen. Dit kost veel meer tijd dan je denkt. Ik kwam er persoonlijk achter dat ik meestal bij deze stap ergens blijf hangen. Want het volgende idee is er alweer en het oude idee is saai geworden. Iemand had het idee van me moeten overnemen en me aanstellen als adviseur voor het productie project, althans dat is wat ik denk dat ik graag zou willen.
Als je dat echt zou willen moet je de juiste mensen om je heen zien te verzamelen. Mensen die iets kunnen afmaken, die geld hebben, tijd hebben en het geduld en de visie om ervoor te gaan. Pas in deze fase blijkt wat de echte kosten zijn en heb je nog steeds geen geld verdient of iets anders bereikt, als dat je doel was.
Auteur: Martin Ederveen, Docent Fontys Hogeschool ICT