Enorme drukte zorgt voor aantasting van het milieu, gevaarlijke omstandigheden en de immissie en prijzen van de lokale bevolking.
Eind mei werd het Louvre gesloten. De arbeiders van het museum liepen weg en beweerden dat overbevolking bij de Mona Lisa en de Venus de Milo de plaats gevaarlijk en onhandelbaar had gemaakt. “Het Louvre stikt,” zei de arbeidersvakbond in een verklaring in het Frans, waarin ze de “totale ontoereikendheid” van de faciliteiten van het museum aanhaalde om het grote aantal bezoekers te beheren.
Een halve wereld verder wachtte een conga-lijn van bergbeklimmers op de top van de Mount Everest te naderen. Een foto van de pileup ging viraal; bijna een dozijn klimmers stierven, met gidsen en overlevenden die beweerden dat overbevolking op ’s werelds hoogste piek een primaire oorzaak was, zo niet de enige.
Dergelijke incidenten staan niet op zich zelf. Massa’s Instagrammers veroorzaakten een debacle op het gebied van de openbare veiligheid tijdens een superverrassing in Californië. Een “extreme milieucrisis” zorgde voor een “zomer van actie” tegen bezoekers van het Spaanse eiland Mallorca. Barcelona en Venetië en Reykjavik en Dubrovnik, waren te druk. Stranden in Thailand en Mexico en de Filippijnen, vernietigd. Natuurlijke wonderen van de Sierra Nevadas tot de Andes, kwamen in gevaar. Religieuze locaties van Cambodja naar India naar Rome, beschadigd.
Dit fenomeen staat bekend als overtourism, en net als ontbijtmargarita’s op een all-inclusive cruise, is het opeens overal. Een samenloop van macro-economische factoren en veranderende bedrijfstrends hebben ertoe geleid dat meer toeristen naar populaire bestemmingen zijn verdrongen. En het heeft steden over de hele wereld die één vraag stellen: is er iets te doen aan het feit dat we te populair zijn?
Lees verder op: The Atlantic